“Rechter zet politiemensen in hun hemd”

Dat was in 2009 de titel boven een interview met Rita Verdonk, toenmalig 2e Kamerlid en voormalig minister, in een landelijk dagblad. Het betrof een rechterlijke uitspraak, waarbij de rechter het niet nodig vond om de verdachte een hogere straf op te leggen, vanwege het feit dat de persoon die hij mishandelde niet een “gewone burger” was, maar een politie-agent.

Er was de juridische mogelijkheid, om de straf voor het mishandelen van politie-agenten/ hulpverleners, met max. een derde te verhogen. Die regel had men niet bedacht omdat hulpverleners en politie-agenten bijzondere mensen waren. Nee, het was om het beroep en hun taak die hen bijzonder maakten.

Het uitoefenen van geweld op politie-agenten en hulpverleners die hun taak verrichten, hetzij hulpverlenend of repressief optredend, mag in onze maatschappij niet getolereerd worden. De rechter was echter van mening, dat zij geen onderscheid kon maken tussen de bakker achter de toonbank en de politie-agent op straat. Die laatste wist immers dat hij met geweld te maken kon krijgen in zijn beroep, en had bewust voor dat vak gekozen.

Rita Verdonk vond dat de rechter met die lezing een beeld schepte, dat geweld tegen politie-agenten en hulpverleners als het ware legitimeerde, hetgeen zij een buitengewoon slecht signaal vond naar de politie-agenten en de samenleving.

Nu, 15 jaar later, zou er onder het merendeel van de officieren van justitie, geen draagvlak zijn om in dergelijke gevallen hoger te straffen. Het is schokkend, dat notabene het “verlengstuk van de politie” dat de zaken voorlegt aan de rechter, die keus niet overlaat aan de rechter. Dat voelt als een mes in de rug van de diender! Er zijn uitermate schrijnende gevallen van gewonde collega’s bekend.

Openbaar Ministerie let op uw zaak!

Platform Bezorgde Dienders.